و حالا، این قهرمان تازه نفس MR1T

در روزهای اخیر، تیتر اول تمام خبرگزاریهای دنیا در حوزه ی ایمونولوژی و سرطان به پژوهشی که در دانشگاه کاردیف انگلستان انجام شده بود اختصاص یافت. خبر کوتاه بود و امیدوار کننده! کشف سلولی جدید در سیستم ایمنی با توانایی از بین بردن سلولهای توموری مختلف.
پژوهشگران این تیم تحقیقاتی در مقاله ی خود که در ژورنال Nature Immunology به چاپ رسیده است، خبر از درمان موفقیت آمیز انواع مختلفی از سرطانها با کمک بکارگیری یک روش درمانی واحد و جدید میدهند که میتواند تلاشها در حوزه ی درمان این بیماری را به مسیر جدیدی هدایت کند. مسیری که قبل از آن توسط CAR-Tcell Therapy به نتایج خوبی منتهی شده بود.
بیشتر بخوانید؛ 4 فوریه روز جهانی سرطان. من هستم و خواهم بود
در روش CAR-T سلولهای T از خون بیمار گرفته خواهد شد و توسط مهندسی ژنتیک به شکلی دستکاری خواهند شد تا سلولهای سرطانی را بصورت اختصاصی شناسایی کنند. اما محدودیتهایی بر سر راه این روش قرار داشت از جمله عدم شناسایی طیف گستردهای از سلولهای سرطانی و همچنین تنوع مولکولهای HLA، که سلولهای T برای از بین بردن سلولهای توموری نیازمند شناسایی آنها هستند. پدیدهای که باعث میشود روش CAR-T یک نسخه آماده و از پیش تعیین شده برای تمام افراد نبوده و نیازمند شخصی سازی باشد.
اما پژوهش انجام گرفته که به سرعت در حال درنوردیدن شاخصهای آلمتریک است بر روی موشها و سلولهای سرطانی در In Vitro صورت پذیرفته و توانسته بر این محدودیت با معرفی کلونی از سلولهای T که قادر به شناسایی مولکول MR1 هستند غلبه کند.
بیشتر بخوانید؛ اپی ژنتیک، پلی میان ژنتیک و سرطان
اولین پژوهشها در رابطه با مولکول MR1 به دهه 1990 برمیگردد. با شناسایی سلول MAIT (Mucosal Associated Invariant Tcell) مشخص گردید یک نوع TCR غیر متغیر بر روی این سلولها قرار دارد که قادر به شناسایی مولکولی از کلاس MHC های غیر کلاسیک بنام MR1 است.

عملکرد MR1 در شناسایی و عرضه سلولهای توموری بسیار شبیه مولکول HLA است؛ اما با یک تفاوت عمده و آن هم اینکه MR1 در بین جوامع انسانی متغیر نیست و همین موضوع استفاده از آن را برای درمان بر پایه Tcell در افراد و سرطانهای مختلف فراهم میکند.
بیشتر بخوانید؛ سرطان پدیده ای فراتر از سلول
در این پژوهش در قدم نخست مشخص شد که برخی کلونهای لنفوسیتهای T بنام MC.7.G5 قادر به از بین بردن طیف مختلف سلولهای سرطانی بدون نیاز به شناسایی HLA های متغیر است. سپس با استفاده از غربالگری ژنهای مختلف با تکنیک CRISPR-Cas9 مشخص کردند که لنفوسیتهای T از طریق مولکول MR1 اهداف سرطانی خود را شناسایی کرده و از بین میبرند.

دکتر Gary Dolton عضو ارشد این تیم تحقیقاتی اظهار داشته است که ” قبل از این پژوهش تصور نمیشد که کلونهایی از لنفوسیتهای T به شناسایی مولکول MR1 بر روی سلولهای سرطانی بپردازد و قادر باشد طیف گستردهای از سلولهای توموری از جمله تومورهای پوست، خون، ریه، کولون سینه و تخمدان را از بین ببرد. “

این پژوهش هنوز در ابتدای مسیر خود قرار دارد و تصور میشود که پایه گذار بسیاری از تحقیقات در حوزه سرطان در آینده باشد. باید دید با طی کردن فازهای کینیکال چه آیندهای در انتظار این رویکرد درمانی قرار دارد؛ طلوع قهرمانی تازه؟ امیدواریم!
مترجم: سید پوریا غیاثی، دانشجوی ایمونولوژی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
ایمونولوژی تودی؛ بزرگترین جامعه ایمونولوژی کشور
دیدگاهتان را بنویسید