بیش از 1 میلیارد نفر در سراسر جهان به عفونت کرمی مبتلا هستند و افرادی که در مناطق گرمسیر فقیرنشین زندگی می کنند بیشتر تحت تأثیر این عفونت ها قرار می گیرند. ایجاد عفونت کرمی و درگیری آن با سیستم ایمنی میزبان منجر به اثرات سیستمیک بر ایمنی بدن می شود .

برخی از  اثرات ناشی از عفونت انگل های کرمی بر سیستم ایمنی:

• پاسخ های ایمنی میزبان که پاسخهای T helper2 ( پاسخ های نوع 2) بوده، تولید سایتوکاین را به سمت IL-4  ، IL-5 ، IL-9 و IL-13 هدایت کرده، که توسط جمعیتهای گسترده سلولهای TH2 در گردش و ماکروفاژهای فعال شده الترنیتیو(M2) تولید می‌شوند.
• تقویت سلول T تنظیمی (Treg)  و پاسخهای تنظیم کننده سلولهای (B reg)  B در این عفونت ها منجر به سرکوب هر چه بیشتر پاسخهای سلولهای T یاور 1 (Th1) میگردد.
• پروتئینهای تعدیل کننده سیستم ایمنی که از کرم های انگلی ترشح میشوند باعث تولید IL-10 و توسعه  سلولهای  Treg  می شود و آزاد سازی کموکاین های پیش التهابی را مسدود میکنند.
• تغییرات ناشی از انگل های کرمی در میکروبیوم روده نیز دارای اثراتی بر سیستم ایمنی میزبان میباشد

ارتباط عفونت های انگل های کرمی با بیماری COVID-19 :

طبق بررسی های انجام گرفته نشان داده شده است که عفونتهای کرمی میتوانند بر شدت عفونت ویروسی در موشها تأثیر بگذارد. جالب اینجاست که در مورد عفونت تنفسی شدید هرپس ویروس 4 (MuHV-4) ، عفونت قبلی با Schistosoma mansoni  شدت بیماری را کاهش می دهد. با این حال ، پاسخهای ایمنی به کرونا ویروسهای ریوی و MuHV-4 متفاوت است و بنابراین ممکن است تأثیر عفونت همزمان انگلی های کرمی  با عفونت کرونا ویروسهای ریوی نیز متفاوت باشد.

 COVID-19 ناشی از بتاکرونا ویروس SARSCoV-2 است. بررسی های انجام شده در انسانها و موشهای آلوده به SARS-CoV ، که ویروسی نزدیک به SARS-CoV-2 است (که عامل ایجاد کننده SARS میباشد) نشان داد که  این بیماری منجر به فیبروز ریوی میشود، و به طور معمول با پاسخ های ایمنی نوع 2 همراه است.

طبق بررسی در موش هایی که واکسن  SARS-CoV را گرفته بودند گزارش شده است که  ایمونوپاتولوژی ریوی انها با نفوذ ائوزینوفیل همراه بوده، که این یک مشخصه از پاسخ ایمنی سلولی نوع 2 میباشد.

در بیماران مبتلا به فرم شدید  COVID-19  که نیاز به بستری در بخش مراقبت های ویژه دارند ، به طور معمول غلظت پلاسمائی IL-2 ، IL-6 ، IL-7 ، IL-8 ، IL-17 ، G-CSF ، CXCL10 ، CCL2 ، CCL3 ، CCL4. TNF و IFNγ در مقایسه با افراد مبتلا به بیماری خفیف تر افزایش داشته است . قابل ذکر است ، بر خلاف بیماران مبتلا به SARS ، بیماران مبتلا به COVID-19 همچنین سطح بالایی از سایتوکین های نوع 2 (IL-4) , (IL-10) را دارند .

بنابراین دخالت پاسخ نوع 2 در ایمونوپاتولوژی SARS و COVID-19  با در نظر گرفتن اثرات احتمالی عفونت همزمان با انگل های کرمی، نگران کننده است و نیاز میباشد که در مورد تأثیر عفونت های انگلی کرمی بر پیامدهای COVID-19 با توجه به شیوع آنها در مناطق اندمیک بررسی هایی انجام گردد.

منبع

با تشکر از سرکار خانم شیدا هوشمندفر
دانشجوی کارشناسی ارشد ایمونولوژی – دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور