– اولین جایزه نوبل در پزشکی به امیل ون بهرینگ در سال 1901 بخاطر کار بر روی آنتی توکسین ها به وی اهدا گردید.

– در سال 1905 رابرت کخ   به دلیل مطالعه برروی بیماری سل و کشف واکسن توبرکولین و پدیده ازدیاد  حساسیت جایزه نوبل دریافت کرد

– در سال 1908 پارل ارلیش و مچنیکوف به دلیل سالها تلاش در جهت ارائه نظریه های متعدد و توضیح ایمنی های سلولی و همورال مشترکاً جایزه نوبل دریافت کرد.

– در سال 1913 چارلز ریچیت به دلیل کشف آنا فیلاکسی و تحقیق بر روی آلرژی جایزه نوبل را از آن خود ساخت

– در سال 1919 جولز بوردت به دلیل کشف سیستم کمپلمان و ایجاد تست ثبوت کمپلمان جایزه نوبل گرفت

– در سال 1928 نیکول به دلیل تحقیقات ارزنده ای که بر روی بیماری تیفوس انجام داد موفق به دریافت جایزه گردید

– در سال 1930 کارل لند شتاین  به دلیل تشریح گروهای خونی و آنتی ژن های موجود برروی سطح گلبولهای قرمز جایزه نوبل گرفت . البته این دانشمند بزرگ 25 سال در مورد هاپتن ها  کار کرده و 167 مقاله دراین مورد منتشرنموده است .

– در سال 1960 دو دانشمند به نامهای پیتر مداوار و مک فارلین بورنت به دلیل مطالعه بر روی روشهای تشخیص مواد بیگانه توسط سیستم ایمنی و در نتیجه جلوگیری از ایجاد واکنش علیه بافت های خودی و تئوری انتخاب کلونی بطور مشترک جایزه نوبل دریافت کردند . این دو دانشمند برای اولین بار تحمل اکتسابی ایمونولوژیک را نیز بیان کردند.

– در سال 1972نیز دو دانشمند شیمیدان متخصص در زمینه پروتئین ها بنام رادنی پورترو جرالد ادلمن  به دلیل تشریح دقیق ساختمان شیمیایی مولکول های آنتی بادی شایسته در یافت جایزه نوبل شناخته شدند.

– در سال 1977روزالین یالو به دلیل مطالعه بر روی روشهای رادیوایمونواسی  و ابداع آن موفق به در یافت جایزه نوبل گردید.

– در سال 1980 در فیزیو لوژی و پزشکی مشترکاً به سه ایمونولوژیست که گامهای مؤثری در راه پیشرفت علم ایمونوژنتیک برداشته بودند، جایزه نوبل اهدا گردید . جورج اسنل  با بررسی ژن های دفع پیوند ، جین داست  با ابداع روشهائی برای تشخیص آنتی ژن های موجود بر روی سلول های انسان و ایجاد سازگاری بهتر برای دهنده و گیرنده پیوند عضو تا احتمال دفع پیوند به حداقل ممکن برسد و باروژ بینسراف با برسی نحوه توارث توانایی یک حیوان برای تولید آنتی بادی علیه یک آنتی ژن معین ، موفق به در یافت جایزه نوبل شدند.

– درسال1984 نیز جایزه نوبل مشترکا به سه نفر اهدا شد . نیلز جرن  به دلیل تئوری در ارتباط با اختصاصیت ، تکامل و چگونگی کنترل سیتم ایمنی و توصیف شبکه ایدیوتایپ و جورج کوهلرو سزار میلشتین   به دلیل کشف پدیده های اصول تولیدآنتی بادی های مونوکلونال شایسته در یافت جایزه نوبل شدند.

در سال 1987 دانشمند ژاپنی به نام تونگاوا  به دلیل کشف پدیده های ژنتیکی در تولید آنتی بادی های مختلف جایزه نوبل در یافت کرد.

البته دانشمندان بسیاری در زمینه های مختلف ایمونو لوژی تحقیقات وسیعی انجام داده که همگی موفق به در یافت جایزه نوبل شده اند. از این دانشمندان می توان به کومبس اشاره کرد که در سال 1945 در کمبریج انگلستان به انجام تست آنتی گلبولین موفق گردید که امروزه بنام خود او تست کومبس معروف بوده و برای تعیین آنتی بادی های نا کامل یا ناقص بکار می رود. همچنین در سال 1942 دانشمندی به نام فلتون نشان داد که اگر به موشی مقدار کمی پلی ساکاریدهای باکتری پنوموکوک تزریق شود ، یک نوع مصونیت برای حیوان ایجاد می شود و اگر مقدار تزریق زیاد باشد به عفونت منجر می شود . این پدیده به نام خود او “فنومن فلتون ” نامیده شد . در سال 1953 دانشمندی بنام  گرابار  به کشف آنتی بادی IgA موفق شد ودر سال 1962 میلر در لندن به نقش واهمیت تیموس در ایمونولوژی پی برد . همچنین دانشمندان دیگری نیز کشفیات وتحقیقات مهمی انجام داده اند که برای جلوگیری از اطاله ی کلام از ذکر اسلامی آنها خودداری شده ولی در هریک از مباحث مربوطه تا حد امکان به معرفی آنان می پردازیم.

ایمونولوژیست هایی از آمریکا و ژاپن به دلیل پژوهش بر روی درمان سرطان به طور مشترک جایزه نوبل پزشکی ۲۰۱۸ را دریافت کردند.

 

تاریخچه ایمونولوژی را بیشتر بخوانید

 

برای کسب اطلاعات در مورد زندگی علمی و شخصی بزرگترین دانشمندان ایمونولوژی می توانید به لینک زیر مراجعه فرمایید.

https://www.aai.org/About/History/Notable-Members/Nobel-Laureates