سندرم شوگرن؛ ای به فدای چشم تو!
سندرم شوگرن
نشانگان شوگرن نوعی اختلال التهابی مزمن و وابسته به دستگاه ایمنی است که با اختلال در عملکرد غدد برون ریز (غدد اگزوکرین) و سایر تظاهرات سیستمیک مشخص می‌شود.
افزایش ارتشاح سلول‌های لنفوسیت T و B به غدد اگزوکراین عامل ایجاد این بیماری می‌باشد.
علائم بالینی
- اختلال در غدد اشکی: خشکی و تحریک پدیری چشم ها.خراشیدگی قرنیه و قرمزی چشم ها
- اختلال در عملکرد غدد بزاقی : خشکی دهان، زخم‌های دهانی، پوسیدگی دندانها، فیسورها(شیارها)ی زبان و لب، دیسفاژی ، ریفلاکس محتویات معده به مری، تورم غدد پاروتید یا غدد ساب مندیبولر.
- اختلال در عملکرد سایر غدد اگزوکرین: دیسپارونیا ، سوء جذب پانکراسی، پانکراتیت
قابل توجه است که:
1) در بیماران مبتلا به شوگرن شیوع لنفوم بالاتر می‌باشد. لنفوم‌هایی که در بیماران مبتلا به شوگرن ایجاد می‌شوند، معمولاً نوع لنفوسیت‌های B می‌باشند.
2) به طرز جالبی سندرم شوگرن با سایر بیماری های خودایمنی مانند آرتریت روماتوئید، لوپوس، واسکولیت و .. همراهی دارد.
روش‌هاش تشخیص
- علایم چشمی، حداقل یکی از علایم نام برده شده به مدت سه ماه.
- علائم دهانی: حداقل یکی از علایم نام برده شده به مدت سه ماه.
- نشانه های چشمی: حداقل یکی از موارد نام برده شده: تست مثبت شیرمر(schirmer) ، نمره بیشتر از چهار در رنگ آمیزی چشم با روز بنگال. بیوپسی: سیلادنیت لمفوسیتیک با فوکوس اسکور بالای یک.
- اختلال در کار غدد بزاقی: تولید بزاق کمتر از پانزده میلی لیتر در پانزده دقیقه، وجود گشادی مجارای غد بزاقی در سیالوگرافی غده پاروتید، تاخیر در برداشت ماده رادیواکتیو در اسکن سینتی گرافی غدد بزاقی.
- وجود اتو آنتی بادیها: وجود آنتی بادی های anti SSA یا anti SSB یا هردو
وجود چهار معیار از شش معیار ذکر شده در پاراگراف بالا به شرطی که بیوپسی و یا وجود آنتی بادی مثبت باشد نشان دهنده شوگرن است.
درمان
1) گزروفتالمی (خشکی چشم): اشک مصنوعی، مسدود کردن پونکتومهای اشکی (مجاری تخلیه اشک از چشم). گزروستومی (خشکی دهان) : بزاق مصنوعی، فلوراید، بهداشت مناسب دندانها، پرهیز از مصرف مواد قندی.
دیسپارونی (دش آمیزی یا مقاربت دردناک): استفاده از لوبریکانهای واژینال.
2) درمان سیستمیک برای اختلال عملکرد اگزوکرین: می‌توان از پیلوکارپین استفاده نمود و نیز در صورت امکان از مصرف داروهایی که دارای خواص آنتی کولینرژیک هستند، خودداری کرد.
3) درمان تظاهرات سیستمیک: داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs)، داروهای ضد مالاریا، گلوکوکورتیکوئیدها، داروهای مهارکننده ایمنی
ایمونولوژی تودی؛ بزرگترین جامعه ایمونولوژی کشور
دیدگاهتان را بنویسید