پاندمی کووید19 و پرسش های مهم

“تصور من بر این است که در آینده، ما شاهد ظهور واریانت های جدید با درجات مختلفی از توانایی در فرار از سیستم ایمنی خواهیم بود. ظهور این واریانت می تواند در هر جایی که انتقال گسترده ای در حال رخ دادن است اتفاق بیوفتد”. این ها صحبت های Andrew Rambaut است. استاد دانشگاه Edinburgh انگلستان که بر روی تکامل ویروس ها تحقیق می کند.

واریانت بعدی چه زمانی ظهور می‌کند؟

تقریبا هیچ راهی برای اطمینان از زمان ظهور واریانت بعدی نیست و آیا اینکه اگر هم واریانت بعدی ظهور کند، آیا در زمره واریانت های نگران کننده (VOC) قرار میگیرد؟ واریانت بعدی می تواند در زمینه هایی مثل سرعت انتقال پذیری، شدت بیماری زایی و یا فرار از چنگال سیستم ایمنی دردسرساز باشد.

تاریخچه این ویروس نشان داده است که واریانت های جدید در فواصل چند ماهه ظهور پیدا می کنند اما اینکه آیا این واریانت احتمالی VOC خواهد شد یا نه، سوالی است که هنوز پاسخ آن مشخص نیست. زمانی که واریانت امیکرون گزارش شد، سرعت اعلام خطر آن در جهان سریع بود اما، اگر واریانت بعدی موجب بیماری زایی شدید نشود، آیا لازم است که تا این حد حساس و سریع باشیم؟

آیا واریانت بعدی بیماری زایی بیشتری خواهد داشت؟

پیش بینی حرکت بعدی ویروس بسیار دشوار است، چراکه ما حرکت بعدی ویروس را در صفحه شطرنجش نمیدانیم. اگرچه تصور بر این است که ویروس ها در مسیر تکامل خود به سمت ایجاد بیماری زایی خفیف تر حرکت می کنند، اما مسیر حرکت ویروس SARS-CoV-2 برای ما به طور کامل شناخته شده نیست. از طرف دیگر، واریانت های جدید مانند امیکرون، از واریانت های قبلی ایجاد نشده اند که این، پیش بینی حرکت بعدی ویروس را سخت تر می کند چراکه ما، نمیدانیم واریانت بعدی از امیکرون ناشی خواهد شد یا ممکن است به سمت ویژگی های واریانت هایی مانند دلتا و آلفا بازگردد.

از طرف دیگر، پژوهشگران هنوز مطمعن نیستند که بیماری زایی خفیف تر امیکرون، ناشی از ایمنی ایجاد شده در جامعه (به دلیل تزریق واکسن و یا عفونت طبیعی و یا هردو) می باشد و یا این به ویژگی های درونی ویروس باز میگردد.

نهایتا، شاید ما درباره مکانیسم سیستم ایمنی انسان زیاد بدانیم، اما ویروس ها غیرقابل پیش بینی هستندو این کمی ترسناک است.

آیا واکسن ها از ما در برابر واریانت های نوظهور بعدی محافظت می کنند؟

54 جهش در ژنوم واریانت امیکرون “که 34 جهش مربوط به پروتئین اسپایک است”، تا حد زیادی موجب کاهش کارایی واکسن ها در جلوگیری از عفونت در برابر این واریانت شده است. با این حال، به نظر می رسد که واکسن ها هنوز در برابر جلوگیری از سیر بیماری به حالت شدید آن موفق هستند.

اگرچه آنتی بادی هایی که در برابر سایر واریانت ها در بدن افراد تشکیل شده است، موجب تضعیف آنتی بادی های خنثی کننده شده اما، بازوی دیگر سیستم ایمنی، یعنی سلول های T، هنوز در برابر محافظت از افراد در برابر این واریانت به خوبی عمل می کنند و احتمالا در برابر واریانت های احتمالی آینده نیز قدرت جنگندگی خوبی داشته باشند.

فرار از پاسخ های سلول های T، درمورد ویروس آنفلوانزا، به طور تدریجی و پس از گذشت سال ها اتفاق می افتد. با این حال، پیش بینی رفتار ویروس SARS-CoV-2 بسیار سخت است.

در طرف دیگر، برخورد های مکرر افراد جامعه با واریانت های متعدد، در کنار واکسیناسیون، می تواند موجب افزایش قدرت سیستم ایمنی افراد در برابر واریانت های نوظهور آینده بشود. نکته بسیار مهم دیگری که افراد به آن توجه بکنند این است که، اگر تنها با واریانت امیکرون برخورد داشته اند و هنوز هم واکسن نزده اند، احتمال کمی وجود دارد که در برابر واریانت های نوظهور آینده مقاوم باشند.

در انتها، باید تاکید کرد که واکسیناسیون، هنوز هم راهی مطمعن برای محافظت از افراد است. اگرچه ما هنوز چیزهای بسیاری نمیدانیم اما، چیزهای زیادی نیز وجود دارد که در کنترل ما است.

 

doi: https://doi.org/10.1038/d41586-022-00510-y

ایمونولوژی‌تودی | تعاملات بهتر، زندگی بهتر