نوروایمونولوژی بی تردید یکی از زمینه های علمی است که در سال های اخیر رشد بسیار سریعی داشته است. نوروایمونولوژی شکاف بین ، سیستم عصبی و سیستم ایمنی بدن را به خوبی پر کرده است. اگرچه هر دو سیستم از طریق تعامل دو طرفه بر یکدیگر تأثیر می گذارند ، اما در مقاله ای که اخیرا در Nature Reviews Immunology منتشر شده است، نویسندگان بر یک جهت – تأثیرات سیستم عصبی بر سیستم ایمنی – تمرکزکرده اند. در این مقاله مزایای احتمالی سیستم ایمنی از تنظیم توسط سیستم عصبی را که با بهره گیری از برخی از ویژگیهای منحصر به فرد مغز نظیر ظرفیت یکپارچه سازی و همگام سازی کارکردهای فیزیولوژیکی ، ظرفیت پیش بینی کننده و سرعت واکنش آن محقق می شود ، ارزیابی شده است. با تمرکز بر سیستم های لنفاوی مننژیال، غدد درون ریز، سمپاتیک، پاراسمپاتیک، حسی نویسندگان تلاش می کنند تا به درک عمیق تری از چگونگی ارتباط مغز با سیستم ایمنی محیطی دست پیدا کنند. همچنین این موضوع که در کدام قسمت مغز اطلاعات مربوط به تنظیم سیستم ایمنی پردازش و تنظیم می شود در مقاله فعلی بررسی شده است. نویسندگان این مقاله یک نقشه از مناطق مغز را که ممکن است برای ارتباط مغز و سیستم ایمنی باشد ، ترسیم می کنند، هدف آن ها معرفی یک چارچوب مفهومی برای تدوین فرضیه های جدید برای مطالعه این تعاملات در آینده است.

یکی از قدرتمندترین و مجهزترین ارتش ها را تصور کنید. این ارتش از حضور متخصص ترین و متعهدترین فرمانده ها و جان برکف ترین سربازان و پیشرفته ترین جنگ افزارها بهره می برد. اما ارتش خیالی ما قادر نیست تا خود را با سایر سازمان ها و نهاد های فعال در کشور هماهنگ نماید. صدها و هزاران اطلاعات داخلی و خارجی به مرکز فرماندهی ارسال ولی این اطلاعات همگام سازی و اجرایی نمی شوند. نتیجه وجود چنین ارتشی هراس انگیزخواهد بود و هرج و مرج و ویرانی تنها دستاورد آن خواهد بود. اما در مقابل وجود مرکز فرماندهی با ابر کامپیوترها و کارشناسان اطلاعاتی می تواند انبوه اطلاعات ورودی را به بهترین شکل ممکن تفسیر و جمع بندی نماید و بستر رابرای پاسخی دندان شکن به هر تهدید درونی و بیرونی مهیا نماید. پاسخ ایمنی تنها بخشی از پاسخ بدن به یک چالش است. بنابراین، فعالیت ایمنی بدن باید با سایر فرایندهای فیزیولوژیکی هماهنگ شود تا اثر بخشی پاسخ را بهینه کند. مغز در ادغام و همگام سازی فرایندهای مختلف فیزیولوژیکی و رفتاری توانایی فوق العاده بالایی دارد. مغز ورودی های خارجی (به عنوان مثال ، درجه حرارت خارجی و چرخه روز – شب) و ورودی های داخلی (به عنوان مثال ، نیاز بدن به انرژی و سایتوکاین های ترشح شده در بدن) را دریافت می کند . این ورودی های مختلف توسط مغز ادغام می شوند، که به نوبه خود می تواند کل پاسخ فیزیولوژیکی را از جمله پاسخ ایمنی، ریتم شبانه روزی، خواب، متابولیسم، مصرف مواد غذایی، فشار خون و دما را هماهنگ و تنظیم نماید به گونه ای که هیچ تضاد عملکردی بین این فرایندهای پیچیده ایجاد نگردد. چنین پاسخ همزمان می تواند شرایط فیزیولوژیکی را برای یک پاسخ ایمنی موثرتر بهینه کند. بنابراین مغز نقشی معادل با مرکز فرماندهی ذکر شده را ایفا می نماید و دیگر جای تعجب نیست که چرا اختلالات عصبی نظیر استرس می توانند به اختلالات ایمنولوژیک مرگبار منجر شوند. بنابراین سیستم ایمنی تماما مدیون مغز است چرا که به قول ناپلئون تدبیر همیشه بر شمشیر غالب است!

منبع: https://www.nature.com/articles/s41577-020-0387-1

ایمونولوژی تودی، بزرگترین جامعه ایمونولوژی کشور