اختلال در عملکرد قلب و ایجاد التهاب در بافت ماهیچه‌ای آن یکی از پیچیده‌ترین موضوعات در طول پاندمی کووید۱۹ بود. با این حال این موضوع منحصر به عفونت با ویروس SARS-COV-2 نیست.

یکی از عوارض شایع در عفونت شدید با ویروس آنفلوآنزا، اختلال در عملکرد قلب است اما، هنوز مشخص نیست که آیا این اختلالات قلبی به دلیل تکثیر مستقیم ویروس در بافت قلب است و یا اینکه التهاب سیستمیک ایجاد شده در ریه موجب این اختلالات می‌شود.

در مطالعه‌ای که توسط انیستیتوی بیماری های عفونی دانشگاه اوهایو آمریکا توسط Kenney و همکارانشان انجام و نتایج آن به تازگی در ژونال وزین Science Advances منتشر شده است، به این سوال پاسخ می‌دهد.

شواهد مختلفی مانند میوکاردیت در بخشی از بیماران بستری شده ناشی از ابتلا به آنفلوانزا، آسیب‌های شدید قلبی در بیوپسی های بافت قلب افرادی که به دلیل ابتلا به آنفلوانزای فصلی فوت کرده بودند، و همچنین افزایش حوادث قلبی در طول فصل شیوع آنفلوانزا، مؤید ارتباط ابتلا به آنفلوانزا و اختلالات قلبی است.

در همین راستا، پروتئین IFITM-3 که یکی از پروتئنین های ایمنی ذاتی است و با ایجاد تغییرات غشایی موجب عدم اتصال ویروس آنفلوانزا به سلول میزبان می شود و نقض ژنتیکی در این پروتئین یکی از عواملی است که منجر به ابتلای شدید به آنفلوانزا می شود. همچنین شواهد نشان داده است که در موش هایی که دارای نقص ژنتیکی در IFITM-3 هستند، میزان لود ویروس در بافت قلب نسبت به موش های بدون این نقص ژنتیکی بیشتر است.

این نتایج نشان از نقش مستقیم تکثیر ویروس آنفلوانزا در ایجاد اختلالات قلبی در بیمارانی دارد که با این ویروس آلوده شده اند. پژوهشگران در این مقاله صراحتا اعلام می کنند که نتایج آن ها نشان می دهد که التهاب سیستمیک ایجاد شده در ریه به تنهایی عامل ایجاد اختلالات قلبی نیست و تکثیر ویروس آنفلوانزا به صورت مستقیم در بافت قلب عامل این اتفاق است.

اما سوالات متعدد و مهم دیگری هنوز بی پاسخ باقی مانده است. برای مثال، هنوز مشخص نیست که چگونه ویروس از محل اصلی خود یعنی ریه و مجاری تنفسی، خود را به قلب می رساند و با چه مکانیسمی در قلب تکثیر می یابد؟

پی‌نوشت: با مطالعه این مقاله، و باتوجه به گزارشات متعدد اختلالات قلبی متعاقب عفونت با ویروس SARS-CoV-2، اهمیت بررسی دقیق تر مکانیسم هایی که در پی آن آسیب های قلبی ایجاد می شود بیش از پیش آشکار می شود. همچنین ممکن است گسترش استفاده از واکسن های استنشاقی که موجب ایجاد پاسخ های قدرتمند سیستم ایمنی در مخاطب مجاری تنفسی می شود، به مهار مؤثرتر ویروس در محل ورودش به بدن و جلوگیری از حرکت آن به سوی قلب، کبد و سایر اندام ها کمک بکند.

منبع:

https://www.science.org/doi/10.1126/sciadv.abm5371

ایمونولوژی‌تودی | تعاملات بهتر، زندگی بهتر