تب دِنگی (به انگلیسی: Dengue fever) نام یک بیماری ویروسی است. به آن تب دنگ، تب دانگ و تب استخوان‌شکن هم گفته‌اند. این بیماری از طریق پشه‌ای به نام آئدس به انسان منتقل می‌شود. این پشه که به ببر آسیایی مشهور شده‌است در مناطق استوایی جهان به‌ ویژه آسیای جنوب شرقی از جمله مالزی وجود دارد.تب دنگی عفونتی است که توسط ویروس دنگی ایجاد می‌شود. پشه‌ها عوامل منتقل‌کننده (یا پخش‌کننده) این ویروس هستند. تب دنگی به عنوان «تب استخوان شکن» نیز شناخته می‌شود، چرا که به دلیل درد شدید حاصل از آن بیمار تصور می‌کند استخوان‌هایش در حال شکستن هستند.

از دهه ۱۹۶۰ افراد بیشتری به تب دنگی مبتلا می‌شوند. این بیماری ازجنگ جهانی دوم به معضلی جهانی تبدیل شده‌است، در بیش از ۱۱۰ کشور شیوع داشته و ۱۰۰–۵۰ میلیون نفر در هر سال به آن مبتلا می‌شوند. افراد زیادی برای پیدا کردن واکسن و دارویی برای درمان سریع این ویروس در تلاشند.

در شماره‌ای از nature reviews immunology چگونگی ایفای نقش لنفوسیت های CD4 و CD8 در پاسخ به عفونت اولیه با ویروس دنگی و همچنین کم و کیف ایجاد پاسخ های خاطره ای ضد ویروس در قالب یک مقاله مروری مورد بررسی قرار گرفته است. در این مقاله نقش محافظت کنندگی این نوع از پاسخ های خاطره ای در عفونت های بعدی و یا نقش مضر و پاتولوژیک این نوع از پاسخ ها به بحث گذاشته شده است.همچنین مطالعات مختلف با هدف تولید واکسن برای ایجاد محافظت با جزئیات مورد بررسی قرار گرفته است.

آنتی بادی از پیش تولید شده ضد ویروس دنگی چگونه باعث تشدید بیماری در عفونت های بعدی می شود؟

آنتی بادی از پیش تولید شده ضد ویروس دنگی (DENV) قادر است تا با انواع مختلفی از سلول ها بر همکنش کند و اعتقاد بر این است این نوع از آنتی بادی در عفونت های بعدی با این ویروس باعث تشدید بیماری می شود. چندین تئوری برای توضیح این ارتباط عجیب وجود دارد:

این آنتی بادی ها به ویروس متصل و باعث افزایش برداشت آن ها توسط مونوسیت ها و ماکروفاژها می شود و در نتیجه عفونت زایی آن را افزایش می دهد به این پدیده antibody-dependent enhancement (ADE) گفته می شود.افزایش برداشت ویروس توسط سلول های ایمنی متعاقبا باعث تحریک بیشتر ترشح سایتوکاین توسط آن ها و در نتیجه برز طوفان سایتوکاینی می شود.

ماست سل ها نیز ویروس های پوشیده شده با آنتی بادی را از طریق FCR های سطح خود شناسایی و در نتیجه دگرانوله می شود .سایتوکاین ها و پروتئازهای تولید شده از این طریق باعث تشدید التهاب و افزایش نفوذپذیری عروق می شود متعاقب عفونت با ویروس دنگی می شوند.

این آنتی بادی به سطح سلول های آلوده به ویروس متصل می شود ومستقیما باعث سایتوتوکسیسیتی توسط سلول های کشنده طبیعی ( NK ) ها می وشد.علاوه بر این NK سل ها دگرانوله می شوند و با تولید شدید سایتوکاین در ایجاد طوفان سایتوکاینی مشارکت می کنند.

منبع: https://www.nature.com/articles/s41577-019-0123-x

ایمونولوی تودی؛ بزرگترین جامعه ایمونولوژی کشور